امیدوارم حل شم!

امشب 21 رمضان نمیدونم چند قمری که 98 خودمونه، تولد قمری من، روزی که انگاری خیلی دوستش دارم

دارم شهر خاموش کلهر رو گوش میکنم و محو سرانگشت هنرمندش هستم و به این فکر میکنم که نباید اینقدر ضععیف و حقیر باشم! به اینکه من با 22 سال سن چرا اینقد حقیرانه موضوعات کمی رو درک ناچیزی ازش دارم و به اینکه بخاطر همه شرایطی که بهم حاکم بوده هنوز نتونستم چیزی رو که واقعا دوست دارم رو پیدا کنم!

حتی وقتی امشب پایا درمورد مسیر زندگی ای که باید هر آدمی انتخاب کنه صحبت میکرد با اینکه مخالفش بودم ولی بازم اینقدی حقیر بودم که حرف های خیلی منطقی ای نمیتونستم بزنم و از این ضعف حقیقتا به ستوه اومدم.

و یه موضوع، من همیشه دوست داشتم از گدایی کردن توجه فرار کنم، این روز ها بیشتر از هر روزی این توجه رو ازش گدایی میکنم و دریغ از هیچ توجه ای! و از درون داغااانم وهمین

امیدوارم یه روزی که نزدیکه حل شم، امیدوارم